Borelioza to groźna choroba zakaźna, która powstaje w wyniku dostania się bakterii z rodzaju Borrelia do organizmu ludzkiego. Choroba roznoszona jest przez kleszcze, które zarażają organizm ludzki poprzez swoją ślinę lub wymiociny. Kleszcze w wyniku zetknięcia się ze skórą ludzką rozcinają ją i piją krew. Podczas zasysania krwi kleszcz potrafi dostarczyć do organizmu ludzkiego bardzo dużo groźnych drobnoustrojów. W wyniku picia ludzkiej krwi kleszcz potrafi zwiększyć swoją objętość, aż o 200 razy. Kleszcze atakują również inne organizmy żywe np. psy, koty.
Podstawowym badaniem pozwalającym wykryć zakażenie bakterią Borrelia jest badanie immunoglobulin IGG (badanie na boreliozę). Otrzymanie wyniku, który wskazuje na obecność bakterii można oceniać tylko w połączeniu ze stanem zdrowia (klinicznym) pacjenta. Chorobie najczęściej towarzyszy wędrujący rumień, jednak u wielu osób nie widoczne są tego typu objawy wówczas rozpoznanie zakażenia jest możliwe tylko i wyłącznie za pomocą badania krwi.
Badanie krwi IGG i IGM pozwala również wykryć inne choroby przenoszone przez kleszcze:
- babeszjoza
- kleszczowe zapalenie mózgu
- anaplazmoza
- tularemia
- riketsjoza
Testy immunologiczne wykonywane w celu wykrycia boreliozy pozwalają wykryć obecność konkretnych przeciwciał. Ujemny wynik badania nie koniecznie musi całkowicie eliminować zakażenie chorobą.
Wskazania do badania IGM i IGG
Badanie stwierdzające zachorowanie na boreliozę jest polecane osobom, które zauważyły na swojej skórze kleszcza oraz przez długi czas około 30 dni po tym zjawisku, mają widoczne objawy zakażenia (rumień). W przypadku osób, które zgłosiły się do lekarza po mniej więcej dwóch tygodniach od zaobserwowania na skórze kleszcza i po usunięciu go, mające wędrujący rumień – badanie poziomu immunoglobulin nie jest skuteczne. Immunoglobuliny potrzebują więcej czasu, aby zostały wyprodukowane w organizmie ludzkim. Dopiero w późniejszym okresie lekarz może zlecić wykonanie badania immunoglobulin klasy M (kiedy jest jeszcze widoczny rumień).
Badanie immunoglobulin klasy M pozwala zaobserwować, czy we krwi istnieją już immunoglobuliny. Jednak tak krótki okres od możliwego zakażenia jest jeszcze nie odpowiedni do przeprowadzenia badania klasy IGG, ponieważ dałoby negatywny wynik. Pacjent podejrzewający u siebie boreliozę, który już ma niewidoczny i nie nawracający rumień może być skierowany na badanie poziomu immunoglobulin IGG. Więcej informacji odnośnie badania na boreliozę można dowiedzieć się na instytut-mikroekologii.
Badanie na boreliozę – metody
Badanie na boreliozę może być wykonywane przy wykorzystaniu dwóch metod. Pierwszą z nich jest metoda – ELISA. To pewnego rodzaju test immunoenzymatyczny, które jest stosowany do badań przesiewowych (w zależności od wersji wykrywają IGM lub IGG). Inną metodą są Testy Western-Blot (W-B) pozwalające przeprowadzić dokładną analizę aktywności immunoglobulin klasy G. Pozwalają skutecznie potwierdzić rozpoznania z badań przesiewowych i monitorowania leczenia.
Badanie za pomocą testów Wester-Blot uważa się, za bardziej precyzyjne, dlatego pacjenci najczęściej badani są za pomocą dwóch metod w celu lepszego potwierdzenie i zdiagnozowania boreliozy.
Badanie IGG – interpretacja wyników
Badanie na boreliozę wykonywane za pomocą badania IGG ukazuje wartość względną aktywności immunoglobuliny w 1 ml osocza. Wyniki badania mogą być negatywne – nie potwierdzające choroby, graniczne – pośrednie wartości, dodatnie – wysokie i potwierdzające zakażenie. Wynik graniczny mieści się w przedziale od 10 do 25 RU/ml. Oprócz badania chorobę musi potwierdzić lekarz, który powinien wziąć pod uwagę wszystkie symptomy i okoliczności zakażenia.
