Letrox (syntetyczna lewotyroksyna) to jeden z najczęściej stosowanych leków w przebiegu niedoczynności tarczycy o różnej etiologii. Jakie są wskazania do jego przyjmowania i jakie skutki uboczne może nieść ze sobą stosowanie niniejszej substancji? Odpowiedzi na te oraz inne pytania znajdziesz w dalszej części artykułu.
Letrox – charakterystyka i wskazania do stosowania leku
Letrox to lek, którego substancją czynną jest lewotyroksyna sodowa (syntetyczny hormon tarczycy) stanowiąca zastępnik naturalnego hormonu, który w niedostatecznych ilościach wytwarzany jest w przebiegu niedoczynności tarczycy o różnej etiologii.
Wskazania do stosowania leku
Wśród najważniejszych wskazań do stosowania terapii przy udziale leku Letrox możemy wyróżnić:
- Terapię uzupełniającą i/lub zastępczą w przebiegu niedoczynności tarczycy o różnej etiologii;
- Leczenie mające na celu zmniejszenie wola obojętnego;
- Terapię zapobiegawczą mającą na celu zapobieżenie ponownemu pojawieniu się wola tarczycy po chirurgicznym leczeniu (u pacjentów charakteryzujących się prawidłową czynnością niniejszego narządu);
- Leczenie wspomagające terapię nadczynności tarczycy charakterystycznej dla przebiegu choroby Gravesa-Basedowa;
- Terapię zastępczą stosowaną w przebiegu złośliwego nowotworu tarczycy, szczególnie wtedy, gdy u pacjenta dokonano resekcji niniejszego narządu;
- Test supresyjny stosowany w diagnostyce zaburzeń charakteryzujących się nadczynnością tarczycy.
Letrox – działanie i sposób dawkowania
Syntetyczna lewotyroksyna, dostępna w postaci leku Letrox, działa w ten sam sposób, co naturalne hormony wytwarzane w prawidłowo funkcjonującej tarczycy. Po przejściu częściowej konwersji do liotyroniny (która odbywa się głównie w nerkach oraz wątrobie) niniejsza substancja przenika do komórek ciała stymulując tym samym wzrost oraz prawidłowy metabolizm organizmu. W wyniku doustnego podania odpowiedniej dawki leku – lewotyroksyna w 80% zostaje wchłonięta przez jelito cienkie. Niniejsza substancja swoje maksymalne stężenie we krwi osiąga dopiero po upływie 6 godzin, a jej działanie terapeutyczne rozwija się zazwyczaj w ciągu 3 – 5 dni.
Sposób dawkowania
Sposób dawkowania oraz ilość przyjmowanego leku powinna zostać dostosowana do indywidualnych wymagań pacjenta. Lekarz prowadzący dobiera odpowiednią terapię na podstawie historii choroby, towarzyszących objawów oraz aktualnych wyników testów laboratoryjnych. Podczas niniejszego leczenia, podobnie jak w przypadku terapii innych zaburzeń tarczycy, należy zachować wszelkie środki ostrożności (u pacjentów, którzy zmagają się ze specyficznymi chorobami kardiologicznymi – wskazane jest stopniowe zwiększanie dawek leku).
Wśród ogólnych wskazań dotyczących dawkowania niniejszego leku znajdziemy:
- Przyjmowanie całkowitej dawki leku z samego rana (co najmniej na 30 minut przed planowanym śniadaniem);
- Przyjmowanie całkowitej dawki leku na czczo;
- Popijanie leku dużą ilością wody niegazowanej.
Letrox – przeciwwskazania i środki ostrożności związane z przyjmowaniem niniejszego leku
Wśród najważniejszych przeciwwskazań związanych ze stosowaniem leku Letrox możemy wyróżnić:
- Wykazywanie nadwrażliwości na substancją czynną (lewotyroksynę) i/lub jakąkolwiek inną substancję pomocniczą wchodzącą w skład leku Letrox;
- Nieleczoną nadczynność tarczycy (niezależną od etiologii);
- Nieleczoną niedoczynność kory nadnerczy oraz nieleczoną niedoczynność przysadki mózgowej;
- Przebycie w przeszłości ostrego zawału mięśnia sercowego i/lub ostrego zapalenia serca.
Test na niedoczynność tarczycy
Kliknij i sprawdź ceny!
Środki ostrożności
Przed rozpoczęciem terapii przy zastosowaniu leku Letrox należy przedsięwziąć odpowiednie środki ostrożności, wśród których możemy wyróżnić:
- Po pierwsze: wykluczenie lub odpowiednie leczenie takich chorób jak: choroba wieńcowa serca, nadciśnienie, dusznica bolesna, niedoczynność przysadki mózgowej i/lub kory nadnerczy.
- Po drugie: lekarz prowadzący ze szczególną ostrożnością powinien ustalić dawkę niniejszego leku, aby tym samym wyeliminować ryzyko jatrogennej nadczynności tarczycy u pacjentów zmagających się z chorobami serca (w tym: chorobą wieńcową, zaburzeniami rytmu i/lub niewydolnością serca);
- Po trzecie: w przypadku pacjentów zmagających się z wtórną niedoczynnością tarczycy, konieczne jest wykluczenie jednoczesnej niedoczynności kory nadnerczy;
- Po czwarte: jeśli u pacjenta podejrzewa się obecność guzków autonomicznych tarczycy, należy bezzwłocznie przeprowadzić scyntygrafię supresyjną lub test TRH;
- Po piąte: w przypadku pacjentek znajdujących się w wieku po-menopauzalnym (u których występuje zwiększone ryzyko wystąpienia osteoporozy) należy szczególnie często kontrolować czynność tarczycy, dzięki której możliwe będzie uniknięcie osiągnięcia zbyt wysokich stężeń lewo tyroksyny we krwi.
Ciąża i okres karmienia piersią
Rozpoczęcie leczenia przy zastosowaniu leku Letrox przed momentem zajścia w ciąże, powinno być kontynuowane zarówno w okresie ciąży, jak i karmienia piersią. Pomimo szerokiego zastosowania w tym szczególnym okresie, do tej pory nie rozpoznano negatywnego wpływu niniejszej substancji na płód. PRZECIWWSKAZANE jest stosowanie lewotyroksyny z lekami tyreostatycznymi (leki tyreostatyczne mogą przenikać przez ścianę łożyska, a tym samym w sposób bezpośredni oddziaływać na płód). W wyniku naturalnego podwyższenia poziomu estrogenów we krwi ciężarnej kobiety, możliwe jest zastosowanie większych dawek lewotyroksyny.
Letrox – możliwe skutki uboczne
Stosowanie leku Letrox zgodnie z zaleceniami lekarza prowadzącego, zazwyczaj nie jest związane z występowaniem niepożądanych skutków ubocznych. Niemniej jednak, w niektórych (pojedynczych) przypadkach, na przykład: nietolerancji zalecanej dawki, przedawkowania i/lub zbyt szybkiego zwiększenia dawki leku, mogą pojawić się objawy charakterystyczne dla przebiegu nadczynności tarczycy. Rzadziej niż 1 na 10 000 przypadków może dojść do wystąpienia takich objawów jak:
- Tachykardia,
- Zaburzenia rytmu serca (w tym arytmie);
- Dławica piersiowa;
- Silne nudności oraz wymioty;
- Biegunka;
- Gorączka;
- Znaczna utrata masy ciała;
- Ogólne osłabienie oraz kurcze i drżenia mięśni;
- Bóle głowy;
- Wstrząs anafilaktyczny;
- Nieznaczne zwiększenie ciśnienia śródczaszkowego;
- Nieuzasadnione odczuwanie lęku oraz niepokoju;
- Zaburzenia cyklu owulacyjnego;
- Zaburzenia snu; oraz
- Nadmierna potliwość.
W przypadku nadwrażliwości na którykolwiek ze składników niniejszego leku może dojść do pojawienia się następujących objawów:
- Pokrzywka i zaczerwienienie skóry;
- Skurcze oskrzeli;
- Obrzęki krtani; oraz
- (w rzadkich przypadkach) Wstrząs anafilaktyczny.
W przypadku dostrzeżenia u siebie powyższych objawów należy jak najszybciej skonsultować się z lekarzem prowadzącym w celu dostosowania odpowiedniej dawki leku lub przerwania leczenia.
Letrox – warunki dotyczące przechowywania leku
Niniejszy lek należy przechowywać w miejscu całkowicie niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Zabronione jest przyjmowanie niniejszej substancji po upływie daty ważności umieszczonej na opakowaniu. Lek Letrox wskazane jest przechowywać w suchym i zacienionym miejscu, w temperaturze nieprzekraczającej 25oC.