Unidox jest lekiem przeciwbakteryjnym do stosowania doustnego. Należy do antybiotyków z grupy tetracyklin. Skutecznie hamuje wzrost i rozwój bakterii, które wywołują zakażenia.
Substancją czynną preparatu jest doksycyklina – półsyntetyczny antybiotyk o długotrwałym działaniu. Jego celem jest hamowanie syntezy bakteryjnych białek. Dzieje się tak dzięki blokowaniu bakteryjnych rybosomów, które są niezbędne do syntezy tych białek. Doksycyklina zaliczana jest także do substancji o działaniu bakteriostatycznym, ma szerokie spektrum działania.
Doksycyklina podawana jest doustnie bądź niekiedy dożylnie. Unidox dostępny jest w Polsce tylko na receptę.
Na polskim rynku Unidox dostępny jest w formie tabletek, kapsułek lub roztworu do infuzji.
Wskazania
Unidox jest zalecany do leczenia takich dolegliwości jak:
- zakażenia układu moczowego
- zakażenia układu płciowego, takie jak: niepowikłane zakażenie cewki moczowej, odbytu lub szyjki macicy, wrzód miękki, niepowikłana rzeżączka, ziarniniak pachwinowy, kiła czy ziarnica weneryczna
- zakażenia górnych i dolnych dróg oddechowych, np. zapalenie płuc, oskrzeli czy zatok
- zakażenia skóry, w tym ciężkie postacie trądziku
- wszelkie zakażenia narządu wzroku, np. zapalenie spojówek
- zakażenia układu pokarmowego, np. biegunka podróżnych, cholera, zakażenia pełzakami (m.in. amebą)
- dur plamisty, dury wysypkowe
- gorączka plamista Gór Skalistych
- dżuma
- gorączki odkleszczowe
- tularemia
- ornitozy
Podsumowując – Unidox bardzo dobrze sprawdza się w leczeniu wszelkich zakażeń wywołanych przez bakterie wrażliwe na doksycyklinę. Lek nie sprawdza się jednakże podczas leczenia zakażeń wywołanych przez bakterie z rodzaju Salmonella, dlatego w tym celu należy zastosować inne środki.
Przeciwwskazania
Niekiedy – nawet jeśli istnieją ku temu wskazania – należy zrezygnować ze stosowania leku. Pierwszym i głównym przeciwwskazaniem jest nadwrażliwość na substancję czynną bądź którykolwiek składnik leku. Do pozostałych przeciwwskazań należą:
- uczulenie na jakikolwiek tetracyklin
- ciężkie zaburzenia czynności wątroby
- ciężka niewydolność nerek (zwłaszcza jeśli współwystępuje z niewydolnością wątroby)
- nietolerancja galaktozy, niedobór laktazy i zespół złego wchłaniania glukozy-galaktozy (w przypadku leku w postaci tabletek)
Preparat jest przeciwwskazany u dzieci do 12 roku życia oraz u kobiet w ciąży i karmiących piersią.
Nie udowodniono negatywnego wpływu leku na prowadzenie pojazdów mechanicznych i obsługę maszyn. W pojedynczych przypadkach Unidox może powodować zawroty głowy. Z tych czynności należy więc zrezygnować zauważając niepokojące objawy. Przyjmując Unidox należy całkowicie zrezygnować ze spożywania alkoholu.
Środki ostrożności
Szczególną ostrożność należy zachować podczas długotrwałego leczenia. W celach bezpieczeństwa należy wówczas kontrolować pracę wątroby i nerek oraz wykonać morfologię krwi.
Stosowanie Unidoxu może skutkować nadmiernym rozwojem bakterii i grzybów opornych na leczenie. Bakterie te oraz grzyby mogą z kolei wywoływać dodatkowe zakażenia, do których zaliczyć można zwłaszcza zakażenie jelit.
W przypadku wystąpienie jakiegokolwiek objawu niepożądanego, w tym biegunki czy wymiotów, należy bezzwłocznie skonsultować się z lekarzem.
Szczególną ostrożność powinny zachować również osoby cierpiące na zaburzenia procesów krzepnięcia krwi oraz chorzy stosujący leki przeciwzakrzepowe, a także osoby z zaburzeniami czynności nerek, ponieważ w ostatniej grupie pacjentów lek może zwiększyć stężenie mocznika we krwi. Osoby z chorobami wenerycznymi, takimi jak m.in. kiłą czy rzeżączką powinny wykonać dodatkowe badania laboratoryjne zalecone przez lekarza. Kolejną grupą osób zachowujących szczególną ostrożność są osoby chore na miastenię, toczeń rumieniowaty układowy i porfirię.
Należy bezzwłocznie zgłosić lekarzowi jednoczesne przyjmowanie leków przeciwzakrzepowych, przeciwcukrzycowych, preparatów żelaza, cyklosporyny czy doustnych leków antykoncepcyjnych.
Skutki uboczne
Podczas stosowania leku istnieje ryzyko wystąpienia rzekomobłoniastego zapalenia jelit, co może nawet zagrażać zdrowiu i życiu chorego. Możliwe jest także wystąpienie gronkowcowego zapalenia jelit.
Doksycyklina może wpływać na parametry krzepnięcia krwi i wydłużać tym samym czas protrombinowy. Może również powodować nadwrażliwość na światło, dlatego podczas kuracji warto unikać ekspozycji na promienie słoneczne bądź UV. Mogą bowiem wystąpić reakcje nadwrażliwości ze strony skory, takie jak pęcherzyki, rumień, obrzęki i łuszczenie skóry.
Nie należy stosować leku u dzieci do 12 roku życia oraz podczas ciąży lub w okresie okołoporodowym, ponieważ doksycyklina może spowodować przebarwienia szkliwa, uszkodzenie zębów, a nawet opóźnienie rozwoju kośćca. Dzieje się tak, ponieważ substancja ta może tworzyć związki kompleksowe z wapniem praktycznie we wszystkich tkankach kościotwórczych.
Popijając lek zbyt małą ilością wody lub zażywając go tuż przed pójściem spać trzeba liczyć się z ryzykiem zapalenia lub owrzodzenia przełyku. Dolegliwości te występują jednak niezwykle rzadko. Równie rzadko może wystąpić ciężka reakcja anafilaktyczna.
Jeśli preparat dostępny jest w postaci tabletek należy wiedzieć, iż posiada w składzie laktozę.
Do pozostałych skutków ubocznych należą:
- biegunka, nudności, wymioty, brak apetytu
- bóle brzucha i niestrawność
- zapalenie błony śluzowej w jamie ustnej
- trudności w przełykaniu
- owrzodzenie przełyku
- zahamowanie wzrostu bakterii produkujących witaminę B
- zaburzenia widzenia i szumy w uszach
- zwiększenie ciśnienia wewnątrzczaszkowego
- małopłytkowość, neutropenia, niedokrwistość hemolityczna, porfiria, eozynofilia
- bóle stawów lub mięśni
- zapalenie wątroby lub trzustki
- żółtaczka
- łamliwość kości
- obrzęk ust, języka, gardła czy krtani
- astma
- niedociśnienie tętnicze
Dawkowanie
Dorośli oraz dzieci powyżej 12 roku życia i masie ciała powyżej 50 kg: 200 mg w pojedynczej dawce w 1 dobie, następnie 100 mg 1 raz dziennie, w bardzo ciężkich zakażeniach dawkę można zwiększyć do 200 mg na dobę w całym okresie leczenia. Szczególnym przypadkiem są zakażenia układu płciowego (z wyjątkiem zakażeń odbytu u mężczyzn), kiedy to dawka zostaje zwiększona do 100 mg 2 razy na dobę przez około 7-10 dni. Podczas leczenia trądziku pospolitego dawka ta wynosi 50 mg na dobę, przez cały okres leczenia trwający maksymalnie do 12 tygodni.
Dzieci powyżej 12 roku życia i o masie ciała mniejszej niż 50 kg: 4 mg/kg masy ciała w 1 dobie, następnie 2 mg/kg masy ciała w każdej kolejnej dobie okresu leczenia.
Tabletki należy przyjmować podczas posiłku, popijając je obficie wodą. Tabletkę można z powodzeniem rozpuścić w co najmniej 20 ml wody, a następnie wypić tak powstałą zawiesinę.
Leczenie trwa zazwyczaj 5-10 dni, a o jego zakończeniu zawsze decyduje lekarz. Należy również pamiętać, że odpowiednią i bezpieczną dawkę zaleca lekarz, nie należy jej pod żadnym pozorem samodzielnie modyfikować.